Obecnie stosowane są dwa rodzaje cynkowania – cynkowanie ogniowe polegające na zanurzaniu elementów w stopionym cynku oraz cynkowanie galwaniczne, które polega na poddaniu elementów działaniu prądu elektrycznego. Cynkowanie galwaniczne z kolei wykonywane jest dwoma metodami produkcji. Pierwszy z nich odbywa się w specjalnych maszynach (bębnach), które obracają się z określoną prędkością. Metoda ta jest stosowana do obróbki części z gwintami i bez gwintów. W drugim przypadku metaloplastyka jest zawieszana za pomocą drutu miedzianego, a następnie opuszczana do mieszaniny z elektrolitem. Jest on powszechnie stosowany do cynkowania dużych konstrukcji. Metoda cynkowania ogniowego jest również zawieszona i stosowana w przypadku dużych konstrukcji.
Przed wyborem konkretnego procesu należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:
-
Wymagania estetyczne i dekoracyjne dla powłoki ochronnej.
-
Poziom wpływu agresywnych czynników środowiskowych, w których konstrukcja ma być użytkowana.
-
Cechy konstrukcyjne elementów (perforacje itp.).
-
Czy metoda obróbki jest zgodna z normami technologicznymi dla procesów cynkowania.
W przypadku, gdy konstrukcje będą używane na zewnątrz i w innych agresywnych środowiskach, głównym wymogiem dla powłoki jest wysoka odporność na korozję. Takie produkty muszą być cynkowane ogniowo, co pozwala na uzyskanie grubości powłoki 60 mikrometrów.